Wat is het Vluchtelingenhuis?

Het Vluchtelingenhuis biedt tijdelijke opvang aan vluchtelingen, bij voorrang aan de meest kwetsbare zoals minderjarigen, moeders met kinderen en ouderen. Het gaat om vluchtelingen, met of zonder papieren, die omwille van uiteenlopende redenen tijdelijk geen thuis of onderdak hebben. We richten ons in de eerste plaats tot vluchtelingen uit Leuven en directe omgeving.

Wij verzorgen geen langdurige opvang, het verblijf is beperkt tot 3 maanden, eventueel verlengbaar. De verlenging hangt af van de situatie van de vluchteling op dat ogenblik en van zijn te volgen project. Het is niet de bedoeling om dakloze vluchtelingen een permanente opvang te bieden.

Elke opvang start pas na een  eerste telefonisch contact en een intakegesprek waarbij de regels van het huis worden duidelijk gemaakt, net als de tijdelijke duur van de opvang. Als de opgevangen vluchtelingen een eigen inkomen hebben, wordt hen een bijdrage gevraagd.

Wat doen we in het huis?

Het Vluchtelingenhuis wil voor de bewoners een plek zijn om even te verpozen en te werken aan een concreet toekomstproject. Ze worden hierbij begeleid door vrijwilligers en zo nodig bijgestaan door professionele hulpverleners.

Het huis is een leefgemeenschap met duidelijke afspraken over onderhoud, boodschappen, sluitingsuur en privacy. Elke bewoner draagt zijn steentje bij in de huishoudelijke taken en staat in voor het onderhoud van zijn kamer. Vanuit de vzw stimuleren we de bewoners tot het hebben van een dagtaak, dat kan een taak in het huis zijn, het volgen van Nederlandse les, sporten, … .

Steun het Vluchtelingenhuis

Het Vluchtelingenhuis bestaat door de steun van velen. Een hondertal steunverleners zorgt ervoor dat via hun vaste maandelijkse bijdrage de maandelijkse kosten kunnen gedragen worden. Vele jaarlijkse acties van verschillende organisaties zorgen voor een financiële input, die nodig is om de werking van het huis en de vzw te waarborgen. Zo dienen sinds de aankoop van het huis in 2013 nog een aantal persoonlijke leningen aan steunverleners afbetaald te worden en werd in 2016 geïnvesteerd in de verbouwing van het bijhuis tot een studio, die bijkomende opvangruimte biedt.

De werking van het vluchtelingenhuis wordt ondersteund door vele vrijwilligers: Nederlandse of computerles, tuinonderhoud, uitstapje met de kinderen, een babbel, de organisatie van de opendeurdag of het kerstfeest, klussen in het huis, handwerk of samen gaan sporten, vervoer naar sociale of medische diensten, … .

Je kan ons op verschillende manieren steunen.

Ontstaan van het huis

 Begin december 2010 valt de sneeuw al vroeg met bakken uit de hemel en is het steenkoud. Niet alleen zijn de sneeuwstrooiers nog niet in staat van paraatheid, ineens wordt ook het gestuntel van onze regering van de afgelopen jaren duidelijk: er is te weinig opvang voor vluchtelingen voorzien! Honderden vluchtelingen die zich dagelijks aanmelden en recht hebben op opvang krijgen die niet. Mensen, soms met kinderen, brengen de nacht door in stations, in kraakpanden of erger nog: op straat bij -10°C of minder. Vooral in Brussel is de toestand schrijnend.

Een buurtcomité in het Leuvense schiet in actie: ze schrijven alle instanties aan die in Leuven over gebouwen beschikken en er misschien een aantal tijdelijke opvangplaatsen willen ter beschikking stellen: KU Leuven, OCMW, kerken, het stadsbestuur en de Sociale Woningmaatschappij Dijledal die op dat moment drie leegstaande appartementsblokken heeft, in afwachting van afbraak. Overal ving het comité bot.

Het comité besluit het recht van mensen op een dak boven het hoofd te laten primeren op het wettelijke recht van de woningmaatschappij om de toegang tot haar eigendommen te verbieden en bezet enkele appartementen.

Achttien vluchtelingen, waaronder een Roemeens echtpaar met drie kleine kinderen, vinden er eventjes warmte en een bad. Eventjes, want na 5 dagen worden ze door de deurwaarder en de politie buitengezet. Terug de kou in. Het buurtcomité betaalt treintickets, richting Brussel.
Dijledal dient klacht in, Lieve en Pol, twee leden van het comité Recht op Migratie – ROM, worden verhoord, maar er komt geen strafrechterlijk gevolg. Het comité probeert achtereenvolgens het stadsbestuur te overtuigen een LOI op te richten en onderzoekt nadien de mogelijkheden om zelf een LOI op te richten.

Na deze ontgoochelende ervaring besluit het comité om zelf een vluchtelingenhuis op te richten in het Leuvense. Een huis voor alle dakloze vluchtelingen, met en zonder papieren, niet alleen asielzoekers. Het oorspronkelijk idee was om hiermee een voorbeeld te stellen. Een comité heeft misschien niet de grote middelen, maar als een welvarende stad als Leuven geen extra inspanning wou ondernemen, dan wilde het comité als burgerinitiatief in ieder geval een poging doen om mensen in nood op te vangen. Misschien volgden gelijkaardige initiatieven in andere gemeenten en steden. En daarmee was het Vluchtelingenhuis geboren.